Jak dostałeś się do sztuki? Jak twoje wykształcenie naukowe wpływa na twoją sztukę?
Rozpocząłem szkolenie jako inżynier mechanik na studiach i zdałem sobie sprawę, że nie chcę, aby wszystko działało tylko. Odkryłem, że eksploracja metod bardziej estetycznych była dla mnie bardziej satysfakcjonująca.
Interesowałem się nauką jako procesem: próbujesz czegoś, poprawiasz to. Mój mózg działa w sposób bardzo mechaniczny, a wiele rozwiązań, które wymyślam dla mojej pracy, pochodzi z tej mechanicznej części mojego mózgu.
Co cię pociągnęło do metaloplastyki?
Wziąłem lekcje obróbki metali i było fantastycznie. Podobało mi się, że mogłem zastosować podejście naukowe i zapytać: jakie są właściwości materiałów; jakie są właściwości chemikaliów? Wynik nie tylko musi być funkcjonalny, ale może również wywoływać emocje.
Co więcej, przy obróbce metali nigdy nie wiem dokładnie, jaka będzie patyna ani jaki będzie przepływ, dopóki go nie rozwinę. To, co jest dla mnie tak ekscytujące, to doświadczenie tłumaczenia.
Jaki jest twój proces?
Podoba mi się ten proces. Wiem, że zamierzam tworzyć z tych komponentów, a czasem mam na myśli konkretny pomysł, a innym razem tworzę elementy i pozwalam im dyktować, jaki będzie końcowy rezultat. Chcę, żeby miedź miała swój głos.
Pracując z metalem, zaczynam od arkuszy miedzi pokrycia dachowego, które pocięłam na mniejsze kwadraty. Składam je i przetwarzam w walcowni. Są ogrzewane w piecu, co zmienia ich strukturę na tyle, że mogę je otworzyć z powrotem i rozłożyć.
Jak powstał Manibus (robot do malowania baletów)?
Nie sądzę, żebym był nawet na baletach, dopóki nie miałem 40 lat i od razu się zakochałem. Doświadczenie baletu było dla mnie przemieniające - widziałem linie, wzory i powtórzenia.
Naprawdę myślałem o tym, co mogę zrobić, aby zaspokoić moją ciekawość czymś, co było szczególnie związane z baletem, i Manibus stał się rozwiązaniem. Robot jest kontrolowany przez czujniki ruchu Bluetooth, a gdy tancerz się porusza, jego ruchy są cyfrowo tłumaczone przez urządzenie na obrazy. To nie tylko liczby. Jest to ruch i zapis ruchu, jaki zachodzi w czasie. I zostaje ci coś, nad czym możesz się zastanowić.
Skąd pochodzi Twoja inspiracja?
Inspiracje czerpię przede wszystkim ze skrzyżowania sztuki i nauki oraz z przestrzeni, w której oba są sobie równe. Podoba mi się również proces i jego wynik. Jak mogę coś przekształcić i dowiedzieć się czegoś o transformacji? Chcę, żeby było to dla mnie zaskakujące, a także coś ode mnie.
Jak podtrzymujesz swój kreatywny ogień?
Niektóre z nich mogą wchodzić w interakcje z artystami innych mediów, co jest zachęcające i inspirujące. Myślę też, że bardzo ważne jest połączenie się z sobą. Czasami nie słyszymy własnego głosu i dobrze jest oddzwonić i zrobić sobie przerwę. Jeśli nie robisz tego od czasu do czasu, utkniesz w tej przestrzeni biznesowej.
Czy uważasz, że wiek i doświadczenie odegrały rolę w twoim procesie twórczym?
Częściowo jest w stanie mieć szerszy zakres doświadczeń - aby zobaczyć, jak działa świat sztuki pod różnymi kątami: komercyjny, detaliczny, wszystko, co musisz zrobić za kulisami, które nie tylko tworzą.
Mam wrażenie, że piłka się toczy. Czuję się całkiem pewnie - wiem, co muszę zrobić. Nie tylko próbuję wszystkiego. Niektórych drzew nie będę szczekać, bo już tego próbowałem.
Jak masz nadzieję, że twoja sztuka wpływa na ludzi?
Mam nadzieję, że ludzie są zainspirowani do tworzenia dzieł sztuki. Projekt Manibus daje ludziom nowe punkty dostępu do wypróbowania rzeczy, o których mogą nic nie wiedzieć.
Jakiej rady udzieliłbyś kobietom chcącym podążać nową ścieżką?
Mam wrażenie, że odkrycie jest bardzo ważną częścią życia. Zachęcam każdego, kto zastanawia się, jak zmienić swoje życie lub jak podejść do czegoś nowego, aby naprawdę trzymać się tego pomysłu - odkrycie - i wiedzieć, że jeśli nie otworzysz przestrzeni dla tego rodzaju rzeczy pojawiają się, nie będą.
