Szukasz specjalnego imienia dla swojego nowego kociaka? Dlaczego nie ochrzcić go po słynnym kocie z historii, literatury lub filmów? Oto 10 najlepszych wyborów.
All Ball: W latach 80. goryl Koko (znany z nauki amerykańskiego języka migowego) przeszedł do historii, będąc pierwszym w niewoli prymasem, który adoptował własnego zwierzaka. Koko potraktowała swojego malutkiego, szarego kociaka Manx jak swoje własne dziecko. I to Koko twórczo nazwał tego małego kociaka All Ball. Później, po tym, jak All Ball został tragicznie zabity przez samochód, Koko mógł wybrać dwa nowe kocięta o imieniu Lipstick i Smoky. Były też kociętami Manx.
Catarina : Kotka Edariego Allena Poe, Catarina, była uważana za inspirację Poe do jego horroru The Black Cat . Najbardziej znany ze swoich makabrycznych historii Poe i jego żona Virginia Clem kochali właścicieli zwierząt domowych, traktując Catarinę jako członka rodziny. Ich ukochany kot zapewnił ciepło i ukojenie chorej żonie Poe, zwłaszcza gdy rodzina nie mogła sobie pozwolić na ogrzewanie domu.
Jock: Uczestniczenie w spotkaniach gabinetu i relaks z premierem były częścią obowiązków Jocka - kota Winstona Churchilla -. Jock był pomarańczowym kotem podarowanym Churchillowi przez jego prywatną sekretarkę. Przed śmiercią Churchill poprosił, aby w jego domu, Chartwell Manor zawsze przebywał pomarańczowy kot; tradycja, która trwa do dziś. Premier był także właścicielem innego kota, którego nazwał Nelson na cześć lorda Nelsona.
Czy masz nieustraszonego kota? Sprawdź naszą listę imion kotów wojowników!
Matilda: Mając sąd w Algonquin Hotel w Nowym Jorku, Matilda jest tak sławna, że ma nawet własne konto e-mail, na którym wielbiciele mogą się z nią skontaktować. Obecna Matilda reprezentuje długą linię kotów wracających do pierwszej Matildy, która pojawiła się w hotelowym holu jako zabłąkana w latach 30. XX wieku. Obecna Matilda to kot Ragdoll.
Mouschi: Podczas drugiej wojny światowej, ukrywając się na strychu w Amsterdamie, Anne Frank i jej rodzina spędzili długie, spokojne dni, próbując uniknąć wykrycia. Jedną z małych radości była Mouschi, kot, który należał do przyjaciółki Anny, Petera van Daana. Mouschi został opisany jako szczupły, przyjazny czarny kocur. Jest wspomniany w całym Dzienniku Anny Frank .
Niedźwiedź polarny : Przyjęty przez słynnego działacza i autora zwierząt Clevelanda Amory'ego, biały kot, Polar Bear, stał się przedmiotem trzech popularnych książek dla dzieci: The Cat and the Curmudgeon, The Best Cat Ever i The Cat Who Came przybył na Boże Narodzenie . Amory założyła także Fundusz dla Zwierząt w Black Beauty Ranch, gdzie schronienie znajdują setki porzuconych zwierząt. Amory i Niedźwiedź Polarny są pochowani obok siebie na ranczo.
Snowball: Ernest Hemingway mógł się przedstawiać jako twardy pisarz, człowiek na zewnątrz i odkrywca, ale miał też łagodną stronę. Uwielbiał swojego białego kota z palcami o imieniu Snowball, który dzielił swój dom w Key West na Florydzie. Podobno przekazany Hemingwayowi przez kapitana statku, Snowball rządził kurnikiem w domu i muzeum Hemingwaya, gdzie dziś wielu jego potomków nadal wędruje po posiadłości.
Skarpety: Chociaż psy prezydenckie zawsze wydają się mieć większą prasę niż koci członkowie Białego Domu, kilka kotów uczyniło 1600 Pennsylvania Avenue ich domem. Prawdopodobnie najbardziej znanym był Socks, bezpański czarno-biały kot, którego prezydent i pani Clinton adoptowali w Little Rock w Arkansas. Kiedy Clintoni przeprowadzili się do Białego Domu, pojawiły się Skarpety, by stać się Pierwszym Kotem. Inne koty prezydenckie to Indie, czarny kot prezydenta George'a W. Busha i syjamski kot rodziny Carter o imieniu Misty Malarky Ying Yang.
Thomasina: W 1964 roku Walt Disney Studio wydało jeden z pierwszych pełnometrażowych filmów fabularnych na żywo z kotem w głównej roli. Film „Trzy życia Thomasiny” był adaptacją książki Paula Gallico „ Thomasina, Kot, który myślał, że jest Bogiem” . Śledził przygody (i kilka żyć) szkockiego pręgowanego kota, który pomógł zjednoczyć rodzinę.
Tonto: To prawda, że niewiele osób podróżuje autobusem z kotami na kolanach, ale dokładnie to zrobił Art Carney w filmie Harry i Tonto . Ten klasyczny film drogowy z 1974 roku podkreśla głęboką więź między wdowcem na Manhattanie a lojalnym kotem, który podróżuje autobusem z Nowego Jorku do Los Angeles. Tonto udowadnia, że koty budują głębokie więzi ze swoimi właścicielami, bez względu na to, gdzie jest dom.
