Spisu treści:
Kontrolowanie porywającego 2-latka jest jednym z największych wyzwań dla rodziców. Publicznie może to być koszmar. W domu, bez zakłóceń, praca jest łatwiejsza do opanowania. Nadal nie ma magicznej sztuczki, aby uzyskać pełną kontrolę nad swoim tykiem. Istnieją jednak sposoby na zwiększenie szansy na zmuszenia maluchów do robienia tego, co chcesz.
Jednym prostym pomysłem na ułatwienie życia w domu jest zapamiętanie „trzech zasad skutecznego komunikowania się”: musisz być licealny, sprecyzowany i polecać.
Dowodzić
Po pierwsze, wyjaśnij swojemu dziecku konkretny i konkretny język. Na przykład unikaj takich zwrotów, jak: „Mamusia chce, żebyś był dobrym chłopcem podczas kolacji, dobrze?” Zamiast tego powiedz swojemu małemu bykowi w sklepie z żywnością dokładnie, co chcesz, żeby zrobił - i nie komplikuj. Zamiast wymazać listę siedmiu rzeczy do zrobienia i nie, spróbuj podać tylko jedną. Powiedz: „Musisz pozostać na krześle”.
„Ale”, możesz sprzeciwić się, „chcę, żeby był cicho, nie bawił się jedzeniem, i tak dalej, i tak dalej”.
Niestety, małe dzieci nie pamiętają tego wszystkiego. W rezultacie nie będą współpracować w żadnym z nich. Lepiej jest oczekiwać, że zapamiętają tylko jedną ważną rzecz.
Jasne mówienie obejmuje także drapanie słowa „nie” ze słownictwa. Dwulatki mają trudności z zrozumieniem, co to znaczy. Kiedy mówisz: „Nie wspinaj się na stół”, słyszy twój 2-latek, „Bełkot wspinaj się na stół”, więc on lub ona wspina się na stole. Zamiast tego możesz powiedzieć: „Nie!” i szybko usuń go ze stołu. Lub możesz po prostu powiedzieć: „Zejdź”.
Bądź zwięzły
Być może już zorientowałeś się, że aby być jasnym, musisz również być zwięzły. Nie używaj 50 słów, gdy wystarczy pięć. Poza tym z dzieckiem w tym wieku, jeśli pięć słów nie da rady, żadna liczba tego nie zrobi.
Bycie zwięzłym oznacza także nie wyjaśnianie się. Dwulatki rozumieją instrukcje, ale nie rozumieją wyjaśnień. Ponownie, weźmy przykład 2-letniego chłopca, który wspina się na stół. Zrozumie mocne „Zejdź”, ale nie zrozumie „Kochanie, musisz zejść ze stołu, bo możesz upaść i zranić się, a my musielibyśmy zabrać cię do lekarza, a to sprawiłoby, że mama smutny."
W takim przypadku twoje dziecko usłyszy tylko: „bełkot, bla, bla bla, bla bla boli, bełkot mamusi”. Zrób więc sobie i swojemu dziecku przysługę i trzymaj się „Zejdź”.
Dowodzić
To prowadzi nas do ostatniego z naszych Trzech C, dowodzenia - przeciwieństwo obojętnego.
Jesteś bezczelny, gdy błagasz, targujesz się, przekupujesz lub grozisz. Z drugiej strony, dowodzisz, gdy uprzedzasz, co chcesz, albo „Chcę…”, albo „Musisz…” albo czymś równie asertywnym. Zamiast więc powiedzieć: „Jeśli weźmiesz wszystkie swoje zabawki, dam ci lody”, spróbuj tego: „Musisz teraz zabrać swoje zabawki”.
Początkowe podejście może wydawać się niewygodne, ale jest to przysługa dla Twojego malucha.
Jak można się spodziewać, pojawią się sytuacje, gdy będziesz przestrzegać „Three Cs”, ale twój maluch po prostu tam stoi i patrzy na ciebie, jakby chciał powiedzieć „Make me”.
Wtedy czekasz na strategiczną okazję. Oto, jak to działa: Zamiast rzucać się na bój z dzieckiem, zostaw zabawki tam, gdzie są i czekaj, aż dziecko będzie czegoś od ciebie chciało. Później, kiedy młoda Sarah poprosi cię o przeczytanie jej historii, weź ją za rękę, zaprowadź ją do zabawek, które są rozrzucone na podłodze i powiedz: „Zanim mama będzie mogła przeczytać ci historię, musisz wziąć te zabawki . ” i ona robi. Może.
