Spisu treści:
Etap „Straszne dwójki” zwykle powstaje między 18 a 36 miesiącem życia. Jest to frustrujące dla rodziców, ale jest to ważny czas: dzieci osiągają ogromne korzyści w zakresie zdolności motorycznych, językowych, intelektualnych i społecznych. Uczą się również, że rodzice są autorytetami.
To, czy dwójki są okropne, czy wspaniałe, zależy od tego, jak dobrze poradzisz sobie z tymi typowymi problemami:
Napady złości
Bloki się nie kumulują. Jedzenie spada z łyżki. Czas na napady złości.
Napady złości są trudne do zignorowania, a dwulatki nie reagują na rozum. Klapsy tylko pogarszają sytuację. Więc co możesz zrobić?
Daj dziecku „miejsce napadu złości” - specjalny obszar do rzucania napadów złości. Może to być krzesło tapicerowane lub inne bezpieczne, prywatne miejsce w domu. W spokojnej chwili opowiedz swojemu dziecku o napadzie złości: „Amy, kiedy chcesz rzucić napad złości, usiądź tutaj i krzycz. Nikt ci nie będzie przeszkadzał”. Kiedy pojawiają się napady złości, po prostu powiedz: „Chodźmy na twoje krzesło napadów złości, zanim napad złości się skończy”. Zabierz ją na krzesło i wyjdź. Po kilku chwilach odkryje, że emocje minęły.
„Wygrałem”
Kazałeś Mike'owi wyłączyć telewizor, gdy przyjdzie firma. Gdy goście przybędą, poprosisz go, aby przeprowadził się do pokoju zabaw. „Nie! Nie będę!” krzyczy. Twoi goście unoszą brwi. Chciałbyś wtopić się w podłogę.
Jakkolwiek irytujące, „nie wygrywam” wyrażają potrzebę dziecka do ustalenia tożsamości i niezależności. Gdy dwulatka nie będzie posłuszna, możesz dochodzić autorytetu, udzielając dziecku wskazówek werbalnych i fizycznych. Na przykład, jeśli Mike nie chce się ruszyć z telewizora, delikatnie odsuń go. Następnie powtórz prośbę i daj mu coś do zrobienia: „Proszę, wyjdź z telewizji. Usiądź tutaj, a przyniosę ci zabawkę”.
Dostać się do wszystkiego
Erin bawi się skarbami kuchennymi: błyszczącymi garnkami, hukającymi łyżkami i toczącymi się puszkami. Ale uwielbia także środki do czyszczenia kuchni i próbuje tego spróbować, gdy nie ma Cię w pobliżu.
Najłatwiejszym sposobem zarządzania eksploracją jest wyeliminowanie szkodliwych i kosztownych przedmiotów z rąk dziecka. Zabezpieczając dom przed dziećmi, granica między przedmiotami, których dziecko może i nie może dotykać, jest określona zasięgiem dziecka.
Jeśli twoje dziecko i tak wjeżdża na zabronione terytorium, nie mów „nie”. Dla dorosłych brzmi to prosto, ale ponieważ „nie” odnosi się do przeciwieństwa tego, co się dzieje, słowo to zwykle myli dwulatki. Kiedy mówisz „Nie wchodź na stół”, prawdopodobnie wspinają się na stół, ponieważ są to słowa, które rozumieją.
Zamiast tego powiedz dzieciom, co powinny zrobić: „Zejdź ze stołu”. To pozytywne podejście sprawi, że życie stanie się o wiele przyjemniejsze.
Agresja
Dwie dwójki mogą stanowić problem. Kiedy walczy się dwoje, żadne blokady nie są blokowane, nawet te stosowane zębami.
Odpowiadaj na konflikty między dwulatkami pocieszając zarówno agresora, jak i ofiarę. Każdy potrzebuje zapewnienia, że świat jest nadal bezpieczny. Następnie zaangażuj się w ich grę, pokazując im, jak dobrze się bawić bez bitew. Bądź mediatorem, ale nie obwiniaj żadnego dziecka za konflikt.
The Bedtime Blues
Przed snem może być bedlam. Dwulatki nie chcą iść spać, nie pozwalają ci odejść i krzyczą, kiedy to robisz.
Pokonaj opór dzięki plakatowi kroków przygotowujących się do snu. Wytnij zdjęcia dzieci podczas kąpieli, opowiadania i przed snem. Ułóż je w kolejności na plakacie. Wyjaśnij to, mówiąc: „W ten sposób dzieci idą spać”.
Przed snem zapoznaj się ze zdjęciami. Kiedy dotrzesz do ostatniego (śpiącego dziecka), powiedz: „Teraz nadszedł czas, aby rodzice odeszli, aby dzieci mogły spać”. Więc idź. Jeśli dziecko krzyczy, kiedy wychodzisz, zamelduj się co 10 minut. Wejdź od niechcenia do pokoju, zapewnij pocieszenie i pocałunek, a następnie wyjdź swobodnie. Gdy dziecko zaczyna się uspokajać, możesz wydłużyć czas między czekami. Po kilku nocach pora snu zacznie tracić bluesa.
